کشف جدید دانشمندان درباره شکل‌گیری منظومه شمسی
تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۹۸۳۲۱
طبق برآوردها، منظومه شمسی ما ۴.۵۷ میلیارد سال قدمت دارد. بر اساس بررسی‌های شهاب‌سنگ‌های باستانی، مواد معدنی، در اثر واکنش‌های شیمیایی با آب در ۴.۵ میلیارد سال پیش تولید شده‌اند.
به تازگی دانشمندان حوزه فضایی دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس (UCLA) در حال استفاده از نمونه‌های معدنی سیارک ریوگو که فضاپیمای ژاپنی «هایابوسا ۲» جمع‌آوری کرده، هستند تا ترکیب شیمیایی منظومه شمسی را در زمانی که هنوز در مراحل اولیه خود یعنی بیش از ۴.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این مطالعه جدید، دانشمندان از تجزیه و تحلیل ایزوتوپی استفاده کردند. آنها کشف کردند که مواد معدنی کربنات این سیارک، از طریق واکنش با آب متبلور می‌شوند و در ابتدا به صورت یخ در منظومه شمسی در حال شکل‌گیری به سیارک متصل می‌شوند و سپس به مایع تبدیل می‌شوند. مواد معدنی کربنات (Carbonate minerals) یا کانی‌های کربنات، گونه‌ای از مواد معدنی هستند، که حاوی یون کربنات می‌باشند.
آنها ادعا می‌کنند که این کربنات‌ها به‌طور استثنایی در اوایل تاریخ منظومه شمسی، در طی ۱.۸ میلیون سال اول تشکیل آن توسعه یافته‌اند و اکنون به عنوان شاخصی از دما و ترکیب شیمیایی مایع آبی سیارک در آن زمان عمل می‌کنند.
«کوین مک کیگان» یکی از نویسندگان این مطالعه و استاد علوم زمین، سیاره و فضا در دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس گفت: سیارک ریوگو صخره‌ای و غنی از کربن، اولین سیارک نوع C است (C مخفف «کربن دار») که نمونه‌هایی از آن گردآوری و مطالعه شده است. چیزی که ریوگو را خاص می‌کند این است که برخلاف شهاب سنگ‌ها، تماسی با زمین نداشته است که این امر آن را آلوده کند. با تجزیه و تحلیل اثرات شیمیایی در نمونه‌ها، دانشمندان می‌توانند تصویری نه تنها از چگونگی شکل‌گیری ریوگو، بلکه از منشا آن نیز پیدا کنند.
وی افزود: نمونه‌های ریوگو به ما می‌گویند که سیارک و اجرام مشابه آن به سرعت در خارج از منظومه شمسی بیرونی (outer solar system) احتمالاً به صورت اجرام کوچک، شکل گرفته‌اند.
ریوگو یا یک سیارک اجدادی که ممکن است از آن جدا شده باشد، به عنوان یک جرم نسبتا کوچک که قطر آن احتمالا کمتر از ۲۰ کیلومتر بوده شکل گرفته است. تحقیقات محققان نشان داد که کربنات‌های ریوگو چندین میلیون سال زودتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، ایجاد شده‌اند.
این نتایج پژوهشگران را شگفت‌زده کرد، زیرا اکثر مدل‌های برافزایش سیارک‌ها، تجمع را در دوره‌های طولانی‌تری پیش‌بینی می‌کنند که این امر به تشکیل اجرامی به قطر حداقل ۵۰ کیلومتر (بیش از ۳۰ مایل) منجر می‌شود که بهتر می‌توانند برابر تکامل برخوردی در طول تاریخ طولانی منظومه شمسی دوام بیاورند.
محققان خاطرنشان کردند: هر سیارک بزرگ‌تری که خیلی زود در منظومه شمسی تشکیل شده باشد، با تجزیه مقادیر زیادی آلومینیوم-۲۶ (یک هسته رادیواکتیو) به دمای بالا رسیده، که این امر به ذوب شدن سنگ‌ها در سراسر فضای داخلی سیارک و تمایز شیمیایی، مانند جداسازی فلز و سیلیکات منجر می‌شود.
مک کیگان گفت: تحقیقات در حال انجام بر روی مواد ریوگو همچنان پنجره‌ای را به روی شکل‌گیری سیارات منظومه شمسی از جمله زمین باز خواهد کرد. بهبود درک ما از سیارک‌های فرار و غنی از کربن به ما کمک خواهد کرد تا به سؤالات مهم در حوزه اختر زیست‌شناسی، برای مثال احتمال دسترسی سیارات صخره‌ای به منبع مواد پریبیوتیک، پاسخ دهیم.
منبع: تی ای
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوممنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: سیارک منظومه شمسی منظومه شمسی مواد معدنی شکل گیری نمونه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۹۸۳۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت یک شعله سه بعدی از سیاهچاله با استفاده هوش مصنوعی
دانشمندان از هوش مصنوعی برای ساخت مدلی سه بعدی از انفجار انرژی یا شعله استفاده کردند که در اطراف سیاهچاله مرکزی در کهکشان راه شیری "Sagittarius" (Sgr A*) رخ داده است.
این نمونه سه بعدی می‌تواند به دانشمندان در توسعه تصویری واضح‌تر از محیط متلاطمی که به طور کلی در اطراف سیاهچاله‌ها شکل می‌گیرد، کمک کند.
ماده‌ای که به دور Sagittarius A* می‌چرخد در ساختاری مسطح به نام «دیسک برافزایشی» قرار دارد که می‌تواند به صورت دوره‌ای مشتعل شود.
این شعله‌ها در طیف وسیعی از طول‌موج‌های نور، از پرتو‌های ایکس پرانرژی گرفته تا امواج مادون قرمز و رادیویی کم‌انرژی رخ می‌دهند.
شبیه‌سازی‌های ابررایانه‌ای نشان می‌دهد که شعله‌ای که توسط آرایه میلی‌متری/زیر میلی‌متری آتاکاما (ALMA) در ۱۱ آوریل ۲۰۱۷ مشاهده شد، از دو نقطه روشن از مواد متراکم در قرص برافزایشی Sagittarius A*، که هر دو رو به زمین هستند، سرچشمه می‌گیرد.
این نقاط روشن به دور سیاهچاله‌ای عظیم می‌چرخند که جرم آن حدود ۴.۲ میلیون برابر جرم خورشید است، در حالی که حدود نیمی از فاصله زمین و خورشید که حدود ۴۷ میلیون مایل (۷۵ میلیون کیلومتر) است از هم جدا شده است.
بازسازی این شعله‌های سه‌بعدی از داده‌های رصدی آسان نیست، به گونه‌ای که این تیم به رهبری آویاد لویس، دانسمند موسسه تکنولوژی کالیفرنیا، یک تکنیک تصویربرداری جدید به نام «توموگرافی قطبی مداری» را پیشنهاد کردند. این روش هیچ تفاوتی با توموگرافی کامپیوتری پزشکی یا سی تی اسکن که در بیمارستان‌های سراسر جهان انجام می‌شود ندارد.
قوس A* در قلب کهکشان راه شیری قرار دارد و آن را به نزدیکترین سیاهچاله ابرپرجرم و کاندیدای اصلی برای مطالعه چنین شعله‌هایی تبدیل می‌کند.
دانشمندان برای دستیابی به نتایج خود، به فیزیک از نظریه گرانش و نسبیت عام آلبرت انیشتین در سال ۱۹۱۵ نگاه کردند، سپس آن مفاهیم را در مورد سیاهچاله‌های عظیم الجثه در یک شبکه عصبی به کار برده و برای ایجاد مدل Sgr A* استفاده کردند.
منبع: الیوم السابع
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان